آیا امام زمان (عج) را جدی گرفته‌ایم.

اگر امام زمانی هستی، جدی باش. تمام زندگیت، سخنانت، کتابت، کارت و شغلت باید بوی امام زمان را بدهد. اگر امام زمان صلوات الله علیه را قبول داری، جدی باش. جدی بودنت این است که بگویی: عزیز علی ان اری الخلق و لا تری. (سخت است بر من که همه را ببینم و تو را نبینم.) جدی بودنت این است که بگویی: بنفسی انت من مغیب لم یخل منا. (جانم به قربان ناپیدایی که بیرون از ما نیست.) جدی بودنت این است که تا می گویند یـا صـاحـب الـزمـان، روحت به پرواز  در بیاید. درباره ی روز جمعه کمی فکر کنیم... از صبح که بیدار می‌شویم، مهمان حضرت ولی عصر ارواحنا فداه هستیم. شما را به خدا غیر از این است که اگر مهمان یک رئیس جمهوری بودید، از چند روز قبلش خوشحال بودید و تا چند روز بعد هم تعریف آن مهمانی را می‌کردید؟ ولو به شما بی اعتنایی هم کرده باشند! در دعای روز جمعه عرض می کنیم: و انا یا مولای فیه ضیفک و جارک. (من امروز مهمان و پناهنده به شما هستم.) از قبل اذان صبح باید بگوییم: به به! ما امروز مهمان امام زمان (ع) هستیم. ببینید چقدر مهم است و ما چقدر جدی گرفته ایم.